Η αναγκαστική εκτέλεση δεν είναι ανίκητη

Ελπίδα για χιλιάδες δανειολήπτες που βρίσκονται υπό την απειλή μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης, όπως η διαταγή πληρωμής, εκ μέρους των τραπεζών, συχνά αντιμετωπίζοντας μοιρολατρικά την εξέλιξη της υπόθεσής τους, γεννά πρόσφατη δικαστική απόφαση σε υπόθεση δανείου σε ελβετικό φράγκο, που εξασφάλισε το δικηγορικό γραφείο του Αλέξη Αλεξόπουλου.

Η απόφαση όχι μόνον ακυρώνει ολικά διαταγή πληρωμής ύψους 775.000 ευρώ, αλλά καταδικάζει την αντίδικο συστημική τράπεζα και σε καταβολή δικαστικών εξόδων, αποδεικνύοντας ότι τα μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης στα οποία καταφεύγουν οι τράπεζες κατά δανειοληπτών δεν είναι μόνον τυπικώς μαχητά, αλλά και στην πράξη αναστρέψιμα, αρκεί να γίνει εξονυχιστική νομική μελέτη της κάθε μεμονωμένης υπόθεσης.

Συγκεκριμένα, με την υπ’αριθ. 3092/2020 απόφασή του το Πολυμελές Πρωτοδικείο της Αθήνας δικαίωσε τον πελάτη του κ. Αλεξόπουλου, ακυρώνοντας ολικά διαταγή πληρωμής που είχε εκδώσει συστημική τράπεζα από στεγαστικό δάνειο 890.000 ελβετικών φράγκων (775.000 ευρώ) και επιπλέον καταδικάζοντας την τράπεζα στην καταβολή 7.800 ευρώ για δικαστικά έξοδα.

Οι περισσότερες διαταγές πληρωμής πάσχουν κατάφωρα από διαδικαστικά απαράδεκτα και πλημμέλειες

Πέρα από το ύψος των ποσών, ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι η απόφαση ακυρώνει την διαταγή πληρωμής διότι πάσχει κατάφωρα από διαδικαστικά απαράδεκτα και πλημμέλειες, όπως άλλωστε οι περισσότερες που εκδίδονται για δάνεια ελβετικού φράγκου. Το Δικαστήριο απέρριψε ακόμη και τους ισχυρισμούς της τράπεζας, ότι οι δανειολήπτες είχαν προβεί σε αναγνώριση του χρέους ως είχε, με ρύθμιση που είχαν υπογράψει, καθώς και ότι με όρο ΓΟΣ της δανειακής σύμβασης είχαν συνομολογήσει ότι τα εμπορικά βιβλία της τράπεζας αποδεικνύουν την απαίτηση, κρίνοντας ότι:

«… Το γεγονός ότι οι ανακόπτοντες αναγνώρισαν την οφειλή τους με την ανωτέρω πρόσθετη πράξη δεν αναιρεί τα παραπάνω, διότι η καθ’ ης αιτήθηκε την έκδοση της διαταγής πληρωμής για συγκεκριμένο ποσό, το οποίο δεν ταυτίζεται με το αναγνωρισθέν ως οφειλόμενο…».

»… το γεγονός ότι συνομολογήθηκε μεταξύ των διαδίκων στον υπ’ αριθμ. …. όρο της σύμβασης ότι η απαίτηση της καθ’ ης θα αποδεικνύεται από τα αποσπάσματα των εμπορικών βιβλίων, συμφωνία που αποτελεί έγκυρη δικονομική σύμβαση, δεν καθιστά αβάσιμο τον λόγο ανακοπής, απορριπτομένου του αντίθετου ισχυρισμού της προσθέτως παρεμβαίνουσας, διότι για να επέχει το απόσπασμα θέση αποδεικτικού μέσου με ισχύ ιδιωτικού εγγράφου πρέπει να αποτυπώνει την πλήρη κίνηση του τηρούμενου προς εξυπηρέτηση της σύμβασης λογαριασμού…».

Συχνές οι ακυρότητες

Τόσο η συγκεκριμένη υπόθεση, αλλά και η εν γένει πολυετής και καθημερινή ενασχόληση του δικηγορικού γραφείου Αλέξη Αλεξόπουλου με το δίκαιο της εκτέλεσης, καταδεικνύει ότι εξ αντικειμένου η διαταγή πληρωμής και η ανακοπή, που αφορούν σοβαρότατο οικονομικό διακύβευμα για κάθε δανειολήπτη, χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, είτε αφορά στεγαστικό δάνειο σε συνάλλαγμα ή σε ευρώ, είτε επιχειρηματικό δάνειο ή ακόμη και καταναλωτικό.

Οι ακυρότητες και τα διαδικαστικά απαράδεκτα είναι συχνά, αλλά η προβολή τους ως λόγων ανακοπής προϋποθέτει εξονυχιστικό έλεγχο για τον εντοπισμό τους. Εφόσον όμως τεκμηριωθούν επαρκώς, επιφέρουν άνευ ετέρου την ακύρωση της διαταγής πληρωμής.

Μετά την κατάργηση κάθε άλλης προστασίας για τον δανειολήπτη, στεγαστικό και μη, καθημερινά διαπιστώνεται η ανάγκη να αντιμετωπιστεί η πλημμυρίδα των καταγγελιών δανειακών συμβάσεων, διαταγών πληρωμής και κατασχέσεων που ήδη σαρώνει και επίκειται να κατακλύσει στο αμέσως επόμενο διάστημα τους δανειολήπτες.

Τούτο συνεπάγεται ότι ο χειριστής της υπόθεσης, δηλαδή ο υπεύθυνος δικηγόρος ο οποίος καλείται να λειτουργήσει σε ασφυκτικά χρονικά πλαίσια, λόγω προθεσμιών πρέπει να είναι εξαιρετικά σχολαστικός, οργανωμένος και εξειδικευμένος και να μην καταφεύγει σε εύκολες, έτοιμες και εκ των προτέρων καταδικασμένες σε αποτυχία λύσεις.

---

Το ανωνυμοποιημένο πλήρες κείμενο της απόφασης:

---

Ακύρωση πληρωμής διαταγής